Thuis

We zijn er weer. Dat wil zeggen: we zijn thuis.
Gisteren met het vliegtuig vanaf Perugia, waar we nog flink moesten onderhandelen om onze ingepakte fietsen in te mogen checken op onze vlucht.
We hadden hierbij gelukkig hulp van Caroline en Andrea die ons al te hulp waren geschoten met het volledig "coconniseren" van onze fietsen door middel van krimpplastic. Met hun Italiaans was het makkelijker communiceren met het vliegveld-personeel, waarvan er vier op rij met daarbij de directeur van het mini-vliegveld eerst kwamen vertellen dat het onmogelijk was. Nadat 1 van onze fietsen vast was komen te zitten in het röntgenapparaat gaven ze het op en hebben ze het maar gelaten. Wij er zo snel mogelijk vandoor voordat ze zich zouden bedenken.
We hebben de wachttijd gebruikt om een laatste pizza te eten en Caroline kocht nog even een fles wijn om aan de aardigste vliegveld-medewerker te geven. Hij stelde dat zeer op prijs en zwaaide toen we de gate ingingen.

De laatste dagen hebben we ontspannen doorgebracht; eerst nog een paar dagen Rome waarop zeker moment, terwijl Nico een tekening maakte bij de Boog van Constantijn, Poll kwam aanfietsen, de wereldfietser die nu Rome als reisdoel had. Die op zijn beurt een echtpaar dat hij eerder had ontmoet ontwaardde en vervolgens het jonge stelletje waar wij weer in Spoleto mee op de camping stonden langs kwam.
Het leek er op dat alle aanwezige Nederlandse Rome-fietsers zich op dat moment op dezelfde plek bevonden.

Eigenlijk was het plan terug naar Firenze te fietsen, maar bij de eerste berg na Rome zonk bij Sarah de moed in de schoenen. Het leek er te veel op dat we het doel hadden bereikt. Sarah had genoeg bergen beklommen, volgende keer weer.
Dus zijn we in een paar dagen terug naar Assisi en Caroline gefietst om onze reis af te sluiten met een paar dagen relaxen, eten, drinken, recupereren. Gelukkig had Caroline een pick-up wagen geregeld zodat we niet nog eens de klim naar het Paradijs hoefden te doen.

Nog een stukje uit Nico's reisboek:
Caroline neemt ons mee om te gaan eten met de plaatselijke eetclub in een zaaltje dat zich bevindt in een gebouw in een verlaten dorpje. Het gezelschap bestaat uit zo'n 40 arbeiders en boeren, toevallig vanavond uitsluitend mannen die 1 x in de week gezamenlijk eten en bij toerbeurt koken. Het gaat er enthousiast aan toe. Luciano, de kok van dienst, met de hele avond zijn koksmuts op, kijkt wilddronken uit zijn ogen. We eten varkenspoot, die luidkeels op een enorme ovenbak wordt binnengedragen en toegejuicht. Een man staat op en declameert een gedicht. Er is veel wijn en bier. Plotseling klinkt er een enorm lawaai op. Het lijkt alsof de hele bak met vlees op de grond is terechtgekomen; dat is ook zo… alleen is ie leeg. Luciano staat erbij te brullen. Deze grap herhaalt zich nog een aantal keer gedurende de avond. Na het toetje en de koffie worden er verschillende gok/om/grappa- spelletjes gedaan; een variatie op het steen/papier/schaar-spel doet de spanning en het volume steeds verder oplopen. We horen dat dit spel eigenlijk verboden is omdat er vroeger nog wel eens een mes bij getrokken werd.
Het zoontje van de man die het vat bier leeg tapt speelt accordeon. Het is een dikkige krullenbol die schlagers speelt met onverwachte onderbrekingen om de bladmuziek te bestuderen. Luciano (met nog altijd zijn koksmuts op) draagt hem op wat te spelen en zingt luidkeels voor de muziek uit. Er moet ook gedanst worden en aangezien het mannenavond is zullen de enige aanwezige vrouwen, die in ons gezelschap, er aan moeten geloven. Sarah wordt geleid in een Umbrische wals. Een tweede vat bier wordt aangeslagen. We verlaten het pand voor het uit de hand loopt.

Nog een bericht, het is een verdrietig bericht. Onze vriend Hans is overleden. Misschien was Hans wel de meest betrokkene van onze reis. We hebben in mei nog een oefen-vakantietje in de Ardennen met elkaar gehad. Drie jaar geleden hebben we samen de Mont Ventoux beklommen en nog in de week voor ons vertrek hebben we een rondje gedaan. Hij zwaaide ons uit en hielp ons met de fietsen opladen en de banden oppompen toen we vertrokken op 4 augustus. Voortdurend hebben we gedacht hoe leuk hij onze reis zou hebben gevonden. Wat zullen we hem ontzettend gaan missen.

Voorlopig eindigt het hier, misschien komen er nog wat foto's, tekeningen, schilderijen wellicht.
We hebben door Nederland, België, Duitsland, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk, Liechtenstein, Italië en Vaticaanstad,
door de Eifel, de Ardennen, Lotharingen, de Vogezen, de Elzas, over de Alpen, de Po-vlakte, de Apennijnen, Toscane, Umbrië en Lazio,
langs de Maas, de Our, de Sauer, de Moezel, de Rijn, de Bodensee, het Comomeer, de Adda, De Po, de Arno, het Lago Trassimeno, Lago de Vico, Lago di Brasciano en de Tiber,
door Maastricht, Aken, Metz, Strassbourg, Basel, Chur, Cremona, Modena, Firenze, Siena, Assisi en Spoleto gefietst.
En Rome bleek toch het einddoel, je ontkomt er niet aan.
Iedereen bedankt voor het meelezen en meeleven.

Liefs en groeten,
Sarah en Nico(opdefiets)