van de apennijnen naar toscane
Blijf op de hoogte en volg Sarah
06 September 2012 | Italië, Pistoia
Fijn de zon schijnt weer!
Van tevoren hadden we niet gedacht dat het weer zoveel invloed zou hebben op onze fietstocht. Op het moment dat het echt flink blijft doorregen worden wij depri. Vanaf gisteren namiddag schijnt de zon en zijn wij blij-blij.
De Po-vlakte en regen hebben we achter ons gelaten. Wat Sarah betreft definitief, daar hoeft ze dus niet meer heen!
In Modena hebben we nog 1 dag de regen afgewacht, dit had een leuk stads uitje tot gevolg en omdat we voor de regen weer op de camping wilden zijn, aten we bij de buren: een echt Italiaans truckers-restaurant. Geniaal. Je gaat zitten en krijgt gewoon 3 soorten pasta aangeboden (en gelukkig voor Sarah nog speciaal pasta bianca) en daarna kan je uit wat plaatjes nog iets anders kiezen, bv vlees of salade. En dat ziet er dan precies zo uit als op de foto! Dit maakte wel wat regen-leed goed.
De dag daarna gewoon in de regen ingepakt. De halve camping was afgezet met lint; onbegaanbaar door de plassen. Wij gaan!
Redelijk snel wordt t droog en wij fietsen naar de Apennijnen.
Uit het reisboek van Nico:
Dan eindelijk verandert het landschap en komen de Apennijnen. Dubbel gevoel: einde van de saaiheid, begin van de kliminspanning. En... Eigenlijk gaat t heel goed. Op een laag verzetje peddelen we gestaag omhoog. Totdat S. vindt dat haar fiets zo zwabbert en blijkt dat ze een lekke band heeft. De eerste. En in een lus van een haarspeldbocht weten we de klus te klaren. Achterwiel eruit en gaatje gevonden en gaatje geplakt.
Als we een broodje eten hebben 2 mannen door dat we onderweg zijn naar Rome en vertellen dat zij er heen zijn gewandeld. Ze vragen of we water willen en op de een of andere manier voelt t goed om iets van herkenning te voelen. We zijn al lang geen lotgenoten meer tegengekomen en soms krijg je het gevoel dat je gek ben; kan me ook niets schelen, maar toch. Het is ook taaltechnisch lastiger communiceren, eigen schuld, ik spreek geen Italiaans, maar die Italianen spreken nog altijd geen woord in een andere taal. Al met al is het wennen na de vorige landen. Ook de fietsmogelijkheden zijn anders. Soms is er een fietspad langs de weg aan de andere kant van de vangrail. Komt er dan een rotonde, dan is er geen doorgang en ben je genoodzaakt rechts af te slaan waar je bijvoorbeeld rechtdoor moet. Zie er maar uit te komen.
Het beeld om ons heen is ondanks, of dankzij, het grijze weer schilderachtig. Mistige dorpjes in mistige heuvels met af en toe een mistig zonnetje.
We komen aan bij een bergdorpje Zocca en overwegen een kopje koffie als het ineens geweldig begint te stormen. Dus dat kopje koffie nemen we zeker. In het café dat eigenlijk niet open is maar voor ons zeker wel. Er is vlakbij een camping en de storm gaat niet meer liggen. Iemand in het café weet zeker dat de campingbaas ons wel wil komen halen en belt op. 10 Minuten later hijsen we met Giorgio onze fietsen achter op de pickuptruck en hij installeert ons in een caravan met huisje op een geweldig leuke en totaal verlaten camping. We zijn weer goed terecht gekomen.
Na een regendag en een heerlijke pasta maaltijd van Giorgio, hebben we vanmorgen Giorgio uitgezwaaid, vandaag gaan we met zon weer verder!
Nico met een beetje rugpijn, Sarah met een beetje kniepijn. Maar inmiddels met een steunende band, dus dat scheelt al weer.
Het is prachtig in de Apennijnen en we klimmen flink. Vandaag een Pas van bijna 900 meter. En we hebben zin om het tentje weer op te zetten, maar de camping is dan nog 400 hoogtemeters (in 10km), dus we nemen een b&b. Heerlijk lux, goed betaalbaar. Bij een jong stel inclusief leuke poes, en ze spreken nog Engels ook. We mogen koken in de tuin, ondertussen bakt zij een appelcake voor morgenochtend.
Morgen fietsen we via allemaal kleine weggetjes naar Florence!
Daarna gaat de etappe naar Siena. En zo komen we steeds dichter bij Assissi, waar een aantal 'vrije dagen' zullen volgen. En wellicht dat we binnenkort een was kunnen draaien en drogen....hmmm schoon beddegoed en niet-naar-fietstas-ruikende kleding!
Voor Hans: sterkte!! We hopen dat de verwondingen toch nog wat meevallen en dat je snel herstelt!
En ook: we blijven de reakties van iedereen heel leuk vinden. Blijkbaar is het toch belangrijk om juist de normale dingetjes te horen als je een tijd van huis bent (morgen laatste dag van de 5de week!).
Nou dag allemaal! We gaan weer verder :-). Fietsen is (weer) leuk!
Van tevoren hadden we niet gedacht dat het weer zoveel invloed zou hebben op onze fietstocht. Op het moment dat het echt flink blijft doorregen worden wij depri. Vanaf gisteren namiddag schijnt de zon en zijn wij blij-blij.
De Po-vlakte en regen hebben we achter ons gelaten. Wat Sarah betreft definitief, daar hoeft ze dus niet meer heen!
In Modena hebben we nog 1 dag de regen afgewacht, dit had een leuk stads uitje tot gevolg en omdat we voor de regen weer op de camping wilden zijn, aten we bij de buren: een echt Italiaans truckers-restaurant. Geniaal. Je gaat zitten en krijgt gewoon 3 soorten pasta aangeboden (en gelukkig voor Sarah nog speciaal pasta bianca) en daarna kan je uit wat plaatjes nog iets anders kiezen, bv vlees of salade. En dat ziet er dan precies zo uit als op de foto! Dit maakte wel wat regen-leed goed.
De dag daarna gewoon in de regen ingepakt. De halve camping was afgezet met lint; onbegaanbaar door de plassen. Wij gaan!
Redelijk snel wordt t droog en wij fietsen naar de Apennijnen.
Uit het reisboek van Nico:
Dan eindelijk verandert het landschap en komen de Apennijnen. Dubbel gevoel: einde van de saaiheid, begin van de kliminspanning. En... Eigenlijk gaat t heel goed. Op een laag verzetje peddelen we gestaag omhoog. Totdat S. vindt dat haar fiets zo zwabbert en blijkt dat ze een lekke band heeft. De eerste. En in een lus van een haarspeldbocht weten we de klus te klaren. Achterwiel eruit en gaatje gevonden en gaatje geplakt.
Als we een broodje eten hebben 2 mannen door dat we onderweg zijn naar Rome en vertellen dat zij er heen zijn gewandeld. Ze vragen of we water willen en op de een of andere manier voelt t goed om iets van herkenning te voelen. We zijn al lang geen lotgenoten meer tegengekomen en soms krijg je het gevoel dat je gek ben; kan me ook niets schelen, maar toch. Het is ook taaltechnisch lastiger communiceren, eigen schuld, ik spreek geen Italiaans, maar die Italianen spreken nog altijd geen woord in een andere taal. Al met al is het wennen na de vorige landen. Ook de fietsmogelijkheden zijn anders. Soms is er een fietspad langs de weg aan de andere kant van de vangrail. Komt er dan een rotonde, dan is er geen doorgang en ben je genoodzaakt rechts af te slaan waar je bijvoorbeeld rechtdoor moet. Zie er maar uit te komen.
Het beeld om ons heen is ondanks, of dankzij, het grijze weer schilderachtig. Mistige dorpjes in mistige heuvels met af en toe een mistig zonnetje.
We komen aan bij een bergdorpje Zocca en overwegen een kopje koffie als het ineens geweldig begint te stormen. Dus dat kopje koffie nemen we zeker. In het café dat eigenlijk niet open is maar voor ons zeker wel. Er is vlakbij een camping en de storm gaat niet meer liggen. Iemand in het café weet zeker dat de campingbaas ons wel wil komen halen en belt op. 10 Minuten later hijsen we met Giorgio onze fietsen achter op de pickuptruck en hij installeert ons in een caravan met huisje op een geweldig leuke en totaal verlaten camping. We zijn weer goed terecht gekomen.
Na een regendag en een heerlijke pasta maaltijd van Giorgio, hebben we vanmorgen Giorgio uitgezwaaid, vandaag gaan we met zon weer verder!
Nico met een beetje rugpijn, Sarah met een beetje kniepijn. Maar inmiddels met een steunende band, dus dat scheelt al weer.
Het is prachtig in de Apennijnen en we klimmen flink. Vandaag een Pas van bijna 900 meter. En we hebben zin om het tentje weer op te zetten, maar de camping is dan nog 400 hoogtemeters (in 10km), dus we nemen een b&b. Heerlijk lux, goed betaalbaar. Bij een jong stel inclusief leuke poes, en ze spreken nog Engels ook. We mogen koken in de tuin, ondertussen bakt zij een appelcake voor morgenochtend.
Morgen fietsen we via allemaal kleine weggetjes naar Florence!
Daarna gaat de etappe naar Siena. En zo komen we steeds dichter bij Assissi, waar een aantal 'vrije dagen' zullen volgen. En wellicht dat we binnenkort een was kunnen draaien en drogen....hmmm schoon beddegoed en niet-naar-fietstas-ruikende kleding!
Voor Hans: sterkte!! We hopen dat de verwondingen toch nog wat meevallen en dat je snel herstelt!
En ook: we blijven de reakties van iedereen heel leuk vinden. Blijkbaar is het toch belangrijk om juist de normale dingetjes te horen als je een tijd van huis bent (morgen laatste dag van de 5de week!).
Nou dag allemaal! We gaan weer verder :-). Fietsen is (weer) leuk!
-
07 September 2012 - 00:31
Geertje:
blij , morgen meer, dank voor jullie verslag;
fiets en teken ze, liefs Geer -
07 September 2012 - 13:13
Jan.hoving:
weer zo'n prachtige brief!!en zo fijn dat ik heb ontdekt dat je op die korte inleiding moet
klikken wil je het hele verhaal lezen. enfin,ik had wel wat te lezen en 't was nog heel leuk ook!!
vooral dat bandenplakken in de lus van een haarspeldbocht. ik bedoel daar niet mee de pech
maar de acrobatische toeren die je dan moet maken.
wat goed dat jullie zoveel aardige mensen tegenkomen. fijn hoor !!!
goede reis verder en geen regen meer!!
xxx jan -
07 September 2012 - 18:20
Claire Ziegler:
Hoi Nico en Sarah,
Was dan toch maar naar de Languedoc, Zuid Frankrijk gefietst.
Hier al weer weken, nu vooral sept. glorieus weer.
Zo heb ik het nog niet vaak gehad, zo mooi zo serene.
Mijn schoonzoon die hier ieder jaar, 14 jaar lang iedere zomer komt fietsen, zegt dat het hier zo bijzonder is, omdat de kleine franse wegen zo goed zijn onderhouden om te fietsen.
Iets wat Italie en Spanje niet kennen. Maar jullie zijn moedig en op naar Pompei.
In Ned. is men iedere maandagavond weer aan het modeltek.
Maar Nico is in Italie en Claire in de Languedoc!!
Keep going en good luck.
A bientot.
Claire Z. -
07 September 2012 - 21:13
Geertje:
Ben heel benieuwd naar de klimzwaarte van vandaag, het kan toch niet zo zijn dat jullie zonder inspanning Florence hebben gehaald. En...doel bereikt? Stadscamping?
Blixem was vandaag even LOS in de tuin, met aandacht toch begluurd door mij; ze was halverwege de geiten, ineens met haze(n)-sprongen naar de openstaande deuren gerend; ze moet die tuin-haas hebben gezien die hier meerdere keren per dag over het gras scheurt: dat kan ik ook...moet ze hebben gedacht.
Ze vindt het buiten fijn, ze loopt erg nieuwsgierig ontdekkend rond en blijft vooralsnog veelal op het plankier of er dicht bij. Zou ze gaan zwerven EN weer thuis komen???als ik niet op haar let...kus Geer
-
07 September 2012 - 23:38
Gé:
Hoi Saar en Nico,
met z'n drie soorten pasta's
Vanmiddag met Geertje een paar leuke tuinen bekeken op Hippo.
Ik hoop voor jullie dat de zon blijft schijnen en geniet van Florance
prachtige stad.
Wat een bikkels zijn jullie in de regen en maar fietsen
Wel leuke ervaringen krijg je als je op deze manier vakantie houd.
In modena hebben Renze en ik ook een keer gegeten ik denk tenminste dat
het het zelfde trucker restaurant is
Geniet van al het moois om jullie heen Groeten Gé -
07 September 2012 - 23:43
Gé:
sorry het vorige bericht is wat verschoven op een of andere manier maar jullie komen
er vast wel uit. Gé -
08 September 2012 - 22:44
Lex:
Hai Nico/Sarah,
Ben ooit eens zonder doping van Utrecht naar Driebergen gefietst, naar opa, daar ben/was ik nogal trots op, maar wat jullie doen is van een olympische orde.
Hier in Nederland ongelooflijk overvloedig veel tv-geneuzel van gouden bergen belovende lijsttrekkers t.a.v. De verkiezingen. PvdA en VVD allebei op 35 zetels volgens de opinies.
Met opa alles goed; hij heeft jullie kaartje gehad.
Zag hem pas nog, sigaren zijn niet aan te slepen, hij rookt, leest en klaagt soms een beetje over zijn conditie, maar is in blakende gezondheid.
Inspirerende reis verder.
L
E
X
-
09 September 2012 - 23:35
Renze:
Hoi Saar en Nico,
Met veel plezier jullie avontuurlijke fietsreis aan het volgen. Petje af trouwens!!!
Jullie verslagje van het eten bij of in Modena brengt herinneringen boven. Tijdens mijn truckers-bestaan kwam ik veel in of in de buurt van Modena. Regelmatig parkeerden we bij en aten in een restaurant, waar ze dan langs kwamen met een stuk of drie verschillende pasta's. Ik meende dat het restaurant Turismo heette. Het lag vrij dicht bij de Autostrada. Het lijkt erop, dat jullie daar hebben gezeten. Ik hoor het nog wel. Veel succes verder richting zuid. Het blijft nog wel een beetje op en neer gaan. Sterkte. -
10 September 2012 - 23:05
Gerda:
Ha Nico en Sarah,
Wat een feest om jullie reisverslagen, foto's en tekeningen te lezen en bekijken. Echt geweldig dat jullie dit allemaal kunnen en doen!
Denk nog vaak aan jullie eerste fietsdag dat we zo gezellig aan het eind van de dag samen hebben gegeten. Was een cadeautje.
Wij zijn hier volop aan de bak, werken, studie, school, huiswerk, volleybal, stilteweekend, en jaco fiets ook af en toe een rondje met buurman Dirk [ook heel knap].
Merel en ik zijn samen een weekendje naar Haarlem geweest. Reuze gezellig, we hebben geshopt, gegeten, gegeten en geshopt, heel fijn!
Fiets lekker verder. Dan genieten wij vanaf hier fijn mee.
Liefs Gerda -
11 September 2012 - 16:17
Caroline:
lieve sara henni coop de fiets!
gaat het nog? is t mooi in toscana?
heb gisteravond jullie bedjes opgemaakt in t appartement en de wasmachine kreunt van genot bij de gedachte aan jullie vuile was haha!
ik hoor van jullie, liefs caroline
-
11 September 2012 - 19:12
Geertje:
gisteren al? en verwacht je ze vandaag?
ik ken je wel niet, Caroline, maar weet dat Saar en Nico onderweg zijn naar jou, in (de buurt van) Assisi?
voor die twee hoop ik dat ze vannacht al in die heerlijk schone frisse bedjes zullen slapen;
ben heeeeel benieuwd, groet Geertje -
14 September 2012 - 15:59
Sarah Montsma:
Ha wat fijn om dit door te lezen!
Jan, wat fijn dat je nu de hele verslagen kan lezen:Jippie!
En lex en gerda en geertje, wat fijn om goeie berichten van het thuisfront te horen :-).
En Renze en Ge, het restaurant heette inderdaad Turismo. ik had al tegen Nico gezegd dat ik aan mijn oom Renze moest denken, die vroeger veel naar Italië reed, herkenning dus :-). Heel leuk.
En Claire, die ik niet ken maar Nico wel, wie weet waar de volgende tocht heen gaat?! :-) misschien wel naar Zuid-frankrijk...
Nou het bedje is heerlijk, de wasmachine 3 wassen verder.
De storm duurt nog even voort maar wij zitten hoog en droog.
Bedankt allemaal! Sarah -
25 September 2012 - 21:40
Hans:
met mijn schouder gaat het goed.
duurt wel nog een paar maanden alvorens 'm weer te kunnen gebruiken.
wat een mooie, zware reis!
heel benieuwd naar de live-verhalen van jullie.
geniet nog maar even
liefs Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
