Toch nog een hotelletje

Na de extra rustdag in Laon, met een pizza met een heel rare bodem in de avond, gaan we weer verder op pad. Ook wel weer fijn, gewoon in het ritme, inpakken en fietsen maar.

De 25ste waren we in Laon aangekomen, de 26ste hebben we daar een rustdag gehad, de 27ste zijn we naar Pierrefonds gefietst, met een geweldig sprookjesachtig neppig kasteel. Hier is weer een fijne camping met een aardige campingmeneer. Hij is fan van Salomon en geeft hem een opblaasbal, wat Salomon heel leuk vindt! Ook is daar een klein meisje (7 denken we) die Salomon in het Frans aanspreekt, wij proberen een kindergesprek te voeren in het Frans, het meisje speelt ook zo leuk met Salomon. Dan begint ze in vloeiend Engels te spreken! Oh, dat is veeel handiger haha. We kneuteren nog wat door, zij sleept Salomon achter zich aan en Salomon bevalt dit prima. Dan blijkt dat ze in Nederland woont! Het wordt steeds grappiger. Ze woont in Den Haag en heet Lyla, haar moeder en oma zijn tolk in Nederland. Ze hadden even een reunie hier.

De 28ste bekijken we het kasteel. Sarah is haar portomonnee even kwijt en Nico gaat kijken of hij nog bij de tent ligt (ja dus), hij is heel snel weer terug. Toch een stuk makkelijker even zo zonder kar fietsen.
Op de camping komen tegen 6 uur 5 mensen aangefietst: een vader met een aanhaakfietsje met een dochter, een moeder met een kar met een zoontje, en een dochter van 8 die de hele route zelf fietst! Wow, respect! Wij vinden het reuze leuk en maken gelijk even een praatje. Even later komen ze naast ons staan, dicht bij een luifel voor als het eventueel gaat regenen.
Ze zijn ook onderweg naar Parijs en samen bespreken we de twijfel voor het volgende traject. We zitten 100 km voor Parijs en er is pas 20 km voor Parijs weer een camping, bij Disneyland... niet echt iets voor ons... Zij gaan er voor, na lang wikken en wegen, en als het echt niet meer gaat kunnen ze altijd nog ergens een b&b zoeken. Wij denken meer dat het handiger is te gaan voor een goedkoop hotelletje, en als het nou enorm goed gaat, dan kunnen we altijd nog doorfietsen.
Een ander Nederlands gezelschap gaat gewoon voor die honderd kilometer en spreken voor de volgende dag af op bij de Notre Dam. Verschil moet er zijn.

De 29ste gaan we dus weer op pad. De voorspelling is niet zo best en we zijn bang voor regen in de ochtend, dus we zijn vrij snel ingepakt en op weg. De route gaat eigenlijk heel goed, we zien nog wel een bui naderen, maar schuilen in een enorm bushokje, een soort lokaal in een huis. Dit is wel een beetje vies, dus wat onhandig met Salomon, maar zo is het wel prima toefen tijdens een bui :-).

Salomon heeft sowieso veel te voorduren qua viezigheid, hij speelt overal op straat, pakt alles op (vooral peuken, bah!), loopt en kruipt vooral met blote voeten en is regelmatig heeeel zwart. Leve de vochtige doekjes :-)

Na een lange fietstocht, met een prachtige (late) lunch op een kerkpleintje denken we het misschien toch te halen en we fietsen blij door. We hebben nog een leuke ontmoeting met een gezin die de route tegengesteld fietst, en dan wordt het toch weer heeel dreigend. Heel donkere wolken die dichtbij komen, dus de regenpakken gaan aan. Salomon is net wakker dus die hijsen we ook in zijn regenpakje en hij gaat gewoon voorop. Vlak voor de echte uitbarsting hebben we besloten dat we beter ergens binnen kunnen eten en dan evt nog door kunnen fietsen. En we stappen een klein restaurant/hotelletje binnen in Thieux. Nico eerst, en als ik dan binnenkom is de overnachting al geregeld! Toch wel fijn! Een kamer met een bed en een douche, Salmon vindt het ook echt weer leuk om ergens binnen te zijn, en gaat volop spelen en glijden en heel hard kruipen op de vloer, dikke lol.