De verschillende campings en de POD

Dit is een stukje van voor Laon, wat niet opgeladen wilde worden en waar we na 2 uur mee stopten, dus van vorige week :-)

Terwijl ik dit schrijf kook ik de fles van Salomon uit, het is tien uur 's avonds.
Dit zou je uit kunnen leggen als dat het fietsen met een peuter druk is. Dat is het ook. Maar wel heel leuk druk!
We staan op als Salomon wakker wordt, tussen 6 en 8 uur. Ruim twee uur later zijn we klaar om te vertrekken. Alles is weer ingepakt, iedereen heeft de juiste kleren aan en heeft gegeten en gedronken. We fietsen met Salomon slapend in de kar, tot we ergens kunnen pauzeren (met een peuter), de ene keer lukt dat beter dan de andere keer. Dan gaan we fietsen met Salomon voor op in het zitje, Salomon wijst heel enthousiast naar koeien, schapen en paarden. En zwaait standaard naar auto's. Niet naar degene in de auto, of naar rijdende auto's. Naar alle auto's, ook de lege of stilstaande of die met sjagrijnige bestuurders. Als hij even geen dieren of auto's ziet, dan wijst hij alle bomen aan. Daa, daa, daa. Ja Salomon, allemaal bomen! Keileuk dus.

We proberen Salomon elke dag genoeg tijd en ruimte te geven om te kruipen. Maar soms wil hij bij een pauze juist op schoot, wat natuurlijk ook prima is. Ondertussen is Salomon heel hard aan het oefenen met los staan! Reuze leuk vinden wij. Hij lijkt het de normaalste zaak van de wereld te vinden om staand een stuk meloen te eten.
Hij heeft t heel fijn in zijn karretje. Zo fijn dat hij er vaak bij het laatste stuk zelf al weer in kruipt. En ook zo fijn dat hij in de tent niet in slaap wil vallen, maar alleen wil stoeien. Maar als hij in de kar zit gaat gelijk de knop om en valt hij rustig in slaap.

Vrijdag de 18de juli, heet! We zijn bij het begin van de treinrails, maar dan nu als fietspad, lekker makkelijk. Na een zoektocht en een omweg en een weg-vraag-en-nieuw-water-krijg actie op een leuke Belgische sportschool vinden we de camping. We slapen op de Stille Kempen, het is een vreselijke belgische camping die helemaal niet stil is; er is juist een afschuwelijke senioren disco met allemaal dronken Belgen met dikke buiken... bjechie. In de ochtend snel weer verder. Dat is dan wel weer fijn, je gaat de volgende morgen gewoon gelijk weer weg!

Zaterdag waren we snel in Diest, we besloten op de begijnhof te lunchen, in een prachtig oud straatje. Eigenlijk wel omdat we alle parkjes vies vonden. Het was er heel rustig. Toen we Diest uitfietsten bleken alle bewoners in het plaastselijke zwemparadijs opeengepropt te genieten van het tropische weer.... hahahaha!

Vlak daarvoor had Sarah een lekke band die Nico heel fijn geplakt had. We bedachten toen dat we beter een nieuwe binnen en buitenband konden kopen en dit kon al 50 mtr verderop. Toen moest dus het voorwiel nogmaals uit de fiets. En nog een keer de truc met banden eraf en er weer op. Maar het zag er wel weer een stuk beter uit!
In Diest hebben we een paar aardige mensen gesproken, een fijne mevrouw waarvan bleek dat we op haar tuinsetje in het straatje aan het eten waren. En een fijne meneer die vol bepakt aan kwam lopen met zijn dochter. En toen 4 minuten later weer vol bepakt met dezelfde dochter... dachten wij. Toen we in gesprek raakten en hij ons de fietsenmaker wees, kwamen er twee identieke dochters langsgefietst! Hahah, we waren er in getrapt!

We reden na Diest naar Neerlinter, daar is echt een supermooi campinkje bij Jos in de tuin (mini camping Leeuwerikenveld), met een prachtige tuin, een B&B en een POD. Das een trekkershutje, maar dan leuk.In verband met het naderende onweer kiezen we hier voor. Hoeven we ook een keer niet zo hard te werken.

Ondertussen komen we regelmatig mensen tegen die ons al eerder gezien hebben, vanaf een boot of in een stadje. Die ons aanspreken en zeggen dat ze t zo lek vinden dat we op de fiets zijn met een baby! Ze vragen hoe en wat, waar en wanneer en kietelen Salomon eens onder zijn kin. Salomon laat t allemaal maar gebeuren en begint soms ineens te zwaaien, als: dhaaaag, dit gesprek is klaar! We gaan weer verder!